Nee, aan de Dalweg West hoeven ze zich dit jaar niet te vervelen. Eerst werden ze verrast door het in één keer weghalen van de stoep. Dit werd een diepe sleuf, en van daaruit werden reuzenmollengangen door de tuin gegraven. Dan bleef het een hele tijd rustig, totdat ook de weg zelf eruit ging. Het werd een put alsof het verkeer hier binnenkort ondergronds geleid zou worden. Vlak voor de bouwvak was dat gat weer dicht, wat overbleef leek wel een onderdeel van de route Parijs – Dakar. Bezorgd vroegen de bewoners zich af of dat wel weer goed zou komen. Ze wilden de klompen wel weer eens verruilen voor wat anders. Maar kijk: ineens liep er zowat op elke meter wel een stratenmaker. Eerst de stoep klaar. Toen twee kleuren asfalt op het eerste stuk- wat eerst uit klinkers bestond. Daarna nog een klein stukje klinkers daar wat eerst asfalt was, misschien was in de haast de bouwtekening wel verkeerdom gehouden. Geeft niks, men was allang blij dat het er weer glad en strak bijligt. Maar ineens waren alle mannetjes vertrokken. De laatste paar huizen kreeg nog gauw een paar vrachten puin, en daar moeten ze het nou mee doen. Als de melktankwagen hierdoor is gereden is de boter al klaar. Ze zijn daar ook niet op vakantie, misschien hadden ze de caravan niet op tijd geëvacueerd. Die van het eerste stuk konden al wel weg, maar wat ze nog niet weten is dat hun voortuin af en toe helemaal blank staat. Het water kan nog niet in de hiervoor aangelegde bergbezinkput, waar alles juist om was begonnen. De nieuwe stoep is een tikkeltje hoger geworden dan hij was, vandaar. Maar als alles straks weer helemaal klaar is, wordt het vast heel mooi. Wat wel een beetje sneu is voor de bewoners: dit had de gemeente een jaar later moeten uitvoeren. Geen gedoe over hoe de straat te versieren voor het 125-jarig jubileum van ons dorp. Een paar parasols en strandstoelen, en ze waren klaar geweest. Het thema: strandfeest!
Stoekkie
