Badmeester Bertus is getrouwd met een geboren en getogen Westerhaarse. Ze hebben hier jarenlang gewoond, hun kinderen zijn hier geboren en opgegroeid. Hij werkte natuurlijk ook bij de Plump, en menigeen haalde daar een ijsje bij Alie aan de kiosk. Kortom iemand waar ze in Westerhaar wel mee leven kunnen. Maar het heeft hem niet geholpen bij de burenruzie over de Pietenfeesten met Sinterklaas. Zo’n feest was georganiseerd in De Klaampe, toen men erachter kwam dat op dezelfde dag net zoiets was gepland in het zwembad in Vriezenveen. Had dat niet eerst even afgestemd kunnen worden met Westerhaar! Verontwaardigd werd een telefoontje gepleegd naar het zwembad. Blijkbaar toevallig had Bertus de pech om de telefoon op te nemen. Hij meldde naar eer en geweten dat dit festijn al jaren op dezelfde woensdag georganiseerd word. Van beide kanten een foutje in de communicatie, dat kan gebeuren. Maar je kunt nog zulke goede papieren hebben: noem zwembad en Vriezenveen in één adem en het is bij sommigen of je klare chloor in de ogen krijgt. En zo werd Bertus van een argeloze badmeester van dienst ineens een arrogante ambtenaar. Nou maakt het voor de kinderen niks uit of ze nou in Westerhaar of in Vriezenveen een feestje hebben, maar de grote mensen trokken meteen van leer op de zogeheten ‘sociale’ media. De wakkere krant, editie van Twenterand, gooide met genoegen ook nog maar eens een turfje op het vuur. Een beetje stoken, je moet wel wat als krant als je mee wilt blijven doen. Tot zover kon ik het nog wel volgen, zo gaan die dingen helaas nou eenmaal tegenwoordig. Waar ik me wel over verbaasde, was dat de plaatselijke politiek er meteen zo bovenop sprong. Ook weer via de ‘sociale’ media natuurlijk. Maar nu denk ik dat ik het wel een beetje begrijp. Over niet al te lange tijd zijn er weer verkiezingen immers. En dus kun je niet vroeg genoeg beginnen met profileren, zoals dat zo mooi heet. Bovendien is er nu een kaper op de kust, die volgend jaar ook mee wil doen. Met een club die het landelijk heel goed doet, maar met thema’s waar je in onze gemeente niet veel aan hebt. Bij gebrek aan asielzoekers en moskeeën hier, moeten deze mensen zich dus ook de plaatselijke problemen eigen maken. ‘Wij moeten bijvoorbeeld ook verstand krijgen van het zwembad’, meldde de beoogde lijsttrekker laatst monter. En ja, dan moet je als bestaande partij wel wat. En zo leidt een kleine kortsluiting er toe, dat mensen ineens heel rare dingen gaan zeggen. Of schrijven, want ik doe nou al mooi mee, en dat was ik eigenlijk nooit van plan. Voor je het weet ben je immers ook een arrogante kwast. En waar ging het nu eigenlijk over? Nergens over, kijk maar eens naar de Twenterand Courant van deze week: twee stukjes naast elkaar over twee zeer geslaagde kinderfeesten.
Tegelijk!