Of ik al eens langs de Wieke was gefietst, werd me gevraagd. En anders moest ik dat maar eens rap een keer gaan doen, want je weet niet wat je ziet op het moment. Maar ik was er al geweest, een paar keer zelfs, en alleen maar voor de lol. Van het viaduct tot aan de Paterswal, het is er groot feest. Wat er gebeurt is, ik zou het niet weten, maar je waant je op een vakantie in een ander land. De hele strook tussen de weg en het kanaal, het is er rood van de klaprozen, wit van de margrieten en daarboven zweven hele bossen van iets geels. Ik heb er geen verstand van, ik noem dat altijd maar koolzaad. Ik ben ook niet de enige die het is opgevallen, er waren er die er foto’s van maakten. En dan met aan de overkant schapen onder de bomen, wat wil je nog meer. Wie bedenkt nou zoiets, want het zal er toch niet vanzelf zijn gekomen. Is het iemand die gek is op maanzaadbroodjes? Een proef om streekeigen opium te produceren? Wil de schildersclub dicht bij huis een plek om Vincent van Gogh te kopiëren? Is het een experiment van de Johanneshoeve, om gasten te trekken? Het maakt niet uit, het is er voor zolang het duurt. Het zal er binnenkort wel weer af moeten, als de bermen weer gemaaid moeten worden. Maar: als iemand van de gemeente die het voor het zeggen heeft dit leest: laat het staan alsjeblieft! Er is nog nooit zo’n mooie reden geweest, om niet het kanaal in te rijden. Daar kan geen vangrail tegenop. En van wie het ook bedacht heeft: doe gerust nog eens.
