Voetbal is en blijft een raar spelletje. Vorige week speelde Voorwaarts tegen Mariënberg 20 minuten oppermachtig, maar scoorde niet en alles zat tegen. Tegen ON, 45 min met de rug tegen de muur en toch met 0-1 de kleedkamer in gaan.
Op een wederom zonnige zaterdagmiddag reisde Voorwaarts af naar ON Almelo met de wetenschap dat een een zware wedstrijd zou worden. Zonder de geblesseerde Jordy Harms die maanden is uitgeschakeld vanwege een operatie aan de pink maar met de van een blessure terug gekomen Israel Basmaci was het team van Werner Loode gebrand op een goed resultaat. Echter ON die ook vorige week had verloren wilde voor eigen publiek laten zien dat het een kampioenskandidaat is. Vanaf de 1e min gaf ON vol gas naar voren, soms onderbroken door een gevaarlijke tegenstoot van Voorwaarts. Al snel was zo’n tegenstoot raak. Na 5 minuten brak Bernd Bove door op rechts, Gert Dogger was al slim naar de 2e paal gelopen en de voorzet die op maat was, kopte hij beheerst binnen.
Voor ON het sein om er nog een schepje bovenop te doen. Vele aanvallen golfden richting keeper Dinand Stuifzandt, die een wereldpartij zou gaan keepen. In de 10e minuut leidde slordig uitverdedigen tot 2 grote kansen voor ON, maar Dinand en de paal brachten redding. Ook daarna bleef de verdediging met kunst en vliegwerk overeind.
Zo af en toe wist Voorwaarts eruit te komen en was het ook meteen gevaarlijk. In de 30e minuut kopte Tim Harms in kansrijke positie naast. Maar voor de rest was het alles ON, wat de klok sloeg. Vooral de opkomende mensen van ON waren een plaag voor de verdediging van Voorwaarts. Maar ook Lars Bove stormde regelmatig richting vijandig doel en werd af en toe gevaarlijk. Voor de toeschouwers een mooie pot voetbal om te zien. Op slag van rust moest Werner Loode noodgedwongen wisselen. Tim Harms had last van duizelingen en voor hem kwam Israel Basmaci in het veld.
Nog niet topfit mocht hij zijn 1e minuten maken dit seizoen. Meteen vanaf de aftrap van de 2e helft bracht Werner al zijn 2e wissel, Wout Roelofs voor Timo ter Braak. Dit om meer power te brengen op het middenveld. En het moet gezegd, gedurende de 2e helft kwam de wedstrijd duidelijk meer in evenwicht. Voorwaarts kreeg tegen de trage verdedigers zelfs de betere en mooiere kansen maar was daarbij niet erg doortastend. Vooral de goed ingevallen Israel Basmaci wist voortdurend zijn spitsenmaatje Gert Dogger te bereiken. Ondanks dat ON bleef drukken en gevaarlijk bleef kwamen Gert Dogger 3 keer en Roy de Lange 2 keer vrij voor de keeper maar met kunst en vliegwerk wist de keeper van ON de stand op 0 – 1 te houden. Aan de andere kant bleef Voorwaarts ook af en toe met het nodige geluk overeind.
Het venijn zat in echter de staart. In de 82e minuut plukte Gert Dogger een niet goed verwerkte hoge bal knap uit de lucht, kapte een verdediger uit en dit keer faalde hij oog in oog met de keeper niet en liet beheerst de 0-2 aantekenen.
Wedstrijd leek beslist, maar zoals gezegd voetbal blijft een raar spelletje. Want 1 minuut later bracht Emiel Kroeze ON terug in de wedstrijd. En vanaf dat moment lag het helemaal open, aan beide kanten overigens. Maar ON was de gelukkigste, in de 88e minuut kopte de geheel vrijstaande Tom Wassink de 2-2 achter de uit positie gespeelde Dinand Stuifzandt. Na 93 minuten blies de uitstekend leidende scheidsrechter Pouls voor de laatste keer. En meteen daarna kwam dus de vraag : Moet je na 0-2 voorsprong, met nog 10 minuten te spelen, blij zijn met 1 punt of niet. Over 1 ding waren vriend en vijand het eens, ON verdiende dit gelijkspel. Maar er komt altijd weer een volgende wedstrijd, op 11 oktober thuis tegen Quick ’20.
Opstelling : Stuifzandt ; Wessels, Nijhof, Slot en Lars Bove; Smelt, Bernd Bove en Ter Braak (46 Roelofs) ; de Lange, Dogger en Tim Harms (44 Basmaci)
