(Oud-) bestuursleden en (oud-) medewerkers hebben afgelopen donderdagavond afscheid genomen van Atie de Bruijn. De Bruijn was bijna 23 jaar voorzitter van Stichting Welzijn Twenterand en haar rechtsvoorgangers.
In 1988 werd Atie de Bruijn voorzitter van SSKW `t Lieniezer gemeente Den Ham. Ze kwam in een bestuur dat 21 leden telde, wat toen de normaalste zaak van de wereld was. Elk bestuurslid vertegenwoordigde een organisatie in de gemeente. Hiermee was de representativiteit gewaarborgd, zo was de gedachte.
De Bruijn kwam in een tijd dat de hoogtijdagen in het welzijnswerk voorbij waren en moest daarom vaak de strijd aangaan voor behoud van dit werk. Dat had te maken met het feit dat de landelijk overheid de financiering volledig overliet aan gemeenten en daarmee werd het afhankelijk van de gezindheid van de plaatselijke bestuurders, die, zo bleek vele malen, absoluut niet op de hoogte waren van wat het welzijnswerk nu inhield en de duurzame waarde ervan. Dat leverde vrijwel meteen gespannen verhoudingen op. Als het even iets minder ging met de kas van de gemeente moest het welzijn er altijd aan geloven. Ging het financieel wat beter met diezelfde gemeente, dan was welzijn de laatste in de rij die op een bedrag kon rekenen. Er kwam pas – vaak ongevraagd – geld bij als “weer eens problemen of overlast met jongeren was”, zo schetste de Bruijn in haar afscheidsspeech.
Trots is de Bruijn op de drive van medewerkers voor de medemens en de overlevingsdrang binnen de organisatie. Voorbeeld daarvan was dat in 1995, na weer een forse bezuiniging, de zinnen gezet werd op externe financieringsbronnen. Er werd veel geld uit Den Haag, Zwolle en Brussel binnengehaald voor o.a. bosproject Voorwaarts, het bouwproject S.L.O.F. (wat resulteerde in het huidige pand aan de Karel Doormanlaan 3 van peuterspeelzaal Bommes en Delta FM), het Jonge Moedersproject en Jeugd & School. Na de samenvoeging van de gemeente Den Ham met Vriezenveen was het over. De gemeente, die financieel ook meeprofiteerden, wilden niet meer garant staan. Men wilde eerst harmoniseren binnen de fusiegemeente Twenterand. Vervolgens is men er nooit meer op terug gekomen.
Kenmerkend voor de beslissingen van voorzitter de Bruijn was haar professionaliteit en organisatiebelang. Emoties, hoe moeilijk soms ook, wilde zij geen rol laten spelen. Verder was bij haar niemand groter dan de organisatie. Geen bestuurslid en geen directeur. “Wij zijn er als organisatie niet voor ons zelf, maar voor de inwoners van onze gemeente. Dáár doen we het voor”, zei ze dan.
De Bruijn maakte aan het eind van 2009 bekend dat ze het welletjes vond. Dit was na het voor SWT positieve advies van de commissie Bezwaarschriften over een langslepende kwestie met de gemeente Twenterand en net nadat een nieuw toezichthoudend bestuur gevormd was. “In dit nieuwe bestuur heb ik alle vertrouwen.”
Van bestuur en personeel ontving ze diverse cadeaus. Na een gezellig samenzijn nam ze “met een goed gevoel” afscheid.