In de zesde ronde van de Nationale clubcompetitie nam het eerste team van damclub Witte van Moort het op tegen Damcombinatie Fryslân. Een heuse degradatiekraker want beide teams hadden slechts één punt verzameld. Voor WvM was dit onder de maat. De doelstelling voor deze wedstrijd was helder: winnen.
Edwin Twiest had dit goed begrepen en gaf de Westerhaarders een droomstart. Tegen Jappie de Vries speelde Twiest een positioneel sterke partij met het Chizhov-kanon. Na een fout van De Vries kon Twiest naar een winnend afspel afwerken. Vervolgens werden er enkele remises bijgeschreven. In de partijen Aalberts-Dijkstra en Hessing-Kooistra ging dat redelijk geruisloos. Heel anders was dat bij Jan van Dijk, die het positioneel zwaar te verduren had tegen Jan Algra. Om uit deze nare stelling te ontsnappen was er gelukkig weer een combinatie voor handen.
Met de 5-3 voorsprong zag het er goed uit voor Westerhaar, maar plots deelden de Friezen twee rake klappen uit. Martijn de Leeuw had een zware tegenstander in Arjan van Leeuwen, die in de jaren negentig meermaals meedeed aan Nederlandse kampioenschappen. Na een risicovolle keuze van De Leeuw werd hij positioneel opgebracht. Onverwacht was met name de nederlaag van Herman Hilberink, die tegen de taaie Hans Zondervan flink tempivoordeel kreeg. In dunne stand poogde Hilberink controle over het centrum te krijgen, maar Zondervan voerde a tempo een winnende forcing uit.
Gelukkig werd de stand al snel weer gelijk gebracht door Yuen Wong. Hij leek een makkelijke overwinning te gaan boeken op de gevaarlijk spelende Nick de la Fonteyne. In de afwerking ging het niet helemaal soepel maar de tweepunter kwam niet in gevaar.
Bij 7-7 waren er nog drie partijen bezig en het zag er erg goed uit. Weliswaar kwam Hans Vermin ondanks verwoede pogingen niet verder dan remise tegen de haast onklopbare Wytze Sytsma, maar op de andere twee borden leek een Westerhaarse overwinning zeker mogelijk. Verrassend was dat de invaller Niek Kloppenburg ook tot dit gezelschap hoorde, gezien hij het op moest nemen tegen de sterke Gerlof Kolk. Kloppenburg speelde weer een sterke partij, liet zich niet afbluffen door het speculatieve spel van Kolk en kon in het late middenspel op zoek naar een goede afwikkeling. De schijf die Kloppenburg won bleek echter in het eindspel weinig waard en de partij eindigde in remise. Daarmee was de laatste Westerhaarse hoop gevestigd op Peter Hoopman, die een interessante hekstellingpartij speelde tegen Willem Leijenaar. In dit complexe speltype wist Hoopman een schijf te winnen. Er leek niet zo veel compensatie te zijn maar uiteindelijk wist Leijenaar ten koste van een tweede schijf de damlijn te bereiken, met remise als teleurstellend resultaat.
Eindstand 10-10. Een verbijsterend resultaat gezien het wedstrijdverloop. Kleine pleister op de wonde is dat WvM met dit resultaat wel naar de achtste – veilige – positie is opgeklommen. IJs, weder en vooral corona dienende zal op 8 januari de competitie worden hervat tegen CTD Arnhem.
