Boek over ‘Oerend Mooie Achterhoek’ begint in Twente
Het wordt hun grote afscheidstournee. De band Normaal stopt na veertig jaar met de zogenoemde Veldtochten. Slopende tournees van in de hoogtijdagen meer dan honderd shows. Aan de vooravond van de grote veertigjarige jubileumshow op Hemelvaartsdag in Lochem verschijnt het boek ‘Oerend Mooie Achterhoek’, waarbij zanger Bennie Jolink de lezer meeneemt door zijn geboortestreek. Opmerkelijk genoeg begint het boek echter in Twente. In Haaksbergen om precies te zijn.
Vijf opgeschoten boerenpummels in veel te grote maatkostuums zetten op die memorabele Hemelvaartsdag 1975 de nederpop op z’n kop. Teksten in het dialect, dat was nog nooit vertoond. Talloze dialectbands zouden daarna nog volgen.
Vier decennia Normaal zijn vooral ook vele roerige jaren. Met name in die onstuimige beginperiode. Ben Jolink en zijn mannen waren ware meesters in het vergaren van publiciteit en roem. De voorgenomen deelname aan het Eurovisie Songfestival, een verboden show op Terschelling. Telkens wisten ze er optimaal publicitaire munt uit te slaan.
In het boek ‘Oerend Mooie Achterhoek’ wordt uitvoerig stilgestaan bij de historie van Normaal. Auteur Jan Colijn schreef eerder al het boek ‘Ik zeg oeh!’. ,,Dat eerste boek was vooral een soort naslagwerk met allerhande wetenswaardigheden over Normaal.
In dit nieuwste boek zit voorin een plattegrond, in de vorm van zo’n nostalgische aandoende verbrande schatgraverskaart. Aan de hand daarvan kan de lezer er zelf op uit trekken. Daarbij worden niet alleen de toeristisch mooiste, maar vooral ook de aller-Normaalste plekjes van de Achterhoek aangedaan. Locaties die stuk voor stuk een link hebben met Normaal. En Bennie Jolink vertelt er dan een verhaal bij. Op de van hem welbekende wijze. Hij vertelt waarom de Achterhoek zo onovertroffen mooi is, maar ook waarom hij juist hier weer helemaal tot rust komt van zijn belevenissen uit de grillige wereld van seks, drugs en rock-‘n-roll.”
Opmerkelijk genoeg begint het boek echter in Twente. Jan Colijn: ,,Omdat zich hier de Commodore Studio van Normaal bevindt en Ben Jolink er zijn atelier heeft. Helemaal vreemd is het overigens niet dat Jolink zich in de bossen bij Haaksbergen op zijn gemak voelt. Volgens hem bestaan er namelijk veel overeenkomsten tussen tukkers en Achterhoekers. ‘Broedervolkeren’ noemt hij ze zelfs. En, zoals Jolink in het boek zelf gekscherend zegt: ‘Weet je wat er zo mooi is aan Haaksbergen? Het is de poort naar de Achterhoek’. Maar hij haast zich te zeggen dat dat vooral een grapje is. Hij voelt zich namelijk ook in Twente prima thuis.”
Na veertig jaren van høken krijgen de bandleden na 2015 eindelijk een ‘Normaal leven’. Ben Jolink snakt er zelfs naar. Vooral vanwege zijn aangeboren astma, die hem nu op latere leeftijd steeds vaker opbreekt. ,,Een optreden kost me tegenwoordig twee dagen. De dag van het optreden zelf. Met een voorbereiding die vooral bestaat uit het leegeten van een complete apotheek en het inhaleren van talloze pufjes. En dan de dag na de show ben ik he-le-maal gesloopt. Daar heb ik gewoon geen trek meer in.”
Al is het niet zo dat Jolink helemaal stopt met muziekmaken: ,,Maar 2016 wordt voor mij een sabbatical year waarin ik me volledig op het schilderen ga storten. Dat is er jarenlang bij in geschoten. Daarna zien we wel verder. Wat wel vast staat, is dat het voorbij is met de Veldtochten. Ik ben echter te veel liefhebber om helemaal te stoppen met optreden. Zolang mijn gezondheid dat toelaat, wil ik muziek blijven maken.” (foto: Reinier van Willigen)
