Dat is veel makkelijker dan achteromkijken. De toekomst kun je altijd net invullen zoals je zelf wilt. Valt het later tegen, dan heb je er in ieder geval even van mogen dromen. Daar gaat ie dan.
Dhr. Walraven heeft, na alweer een andere bacterie op groente en het zoveelste virus bij ons vee, alsnog het licht gezien. Hij zweert nu bij biologisch, en introduceert een eigen voedselkeurmerk: Vetarm, Virusvrij en Diervriendelijk. Een proef met de nieuwe producten loopt bij de plaatselijke vertegenwoordiger, cafetaria De Sluus, en is een ongekend succes.
Door de brand van Het wapen van Vriezenveen, weet de gemeente ineens hoe het moet. Het puin was nog niet afgekoeld, of het lag al in de container. Voortvarend worden nu ook meteen alle ander rotte kiezen in de bebouwing opgeruimd. Eerst werd nog even nagedacht over wat te doen met de nu braakliggende grond. Maar dit werd opgelost door ze in te zaaien met een wildbloemenmengsel, beschikbaar gesteld door dhr. Walraven. De wat jongere jeugd zag hierin grote mogelijkheden, en richtte het eigenhandig verder in als speelterrein. De sportievelingen crossten er rondjes met de fiets, de wat rustiger types plukten bloemen en keken naar vlinders. Dit bleek natuurlijk ook nog weer goedkoper dan wekelijks maaien, dus waar het maar even kon werd door de gemeente overal het gras omgezet in een bloemenzee.
Voor de zwembaden is een Salomonsoordeel bedacht: er komt een geheel nieuw bad op een plaats waar beide oude gemeenten vrede mee kunnen hebben. Dat wordt dan het Twistveen, aangezien dit zo’n beetje op de grens van het vroegere Vriezenveen en Den Ham ligt. Daar blijft het niet bij: het enthousiasme waarmee de brede scholen worden gedragen, heeft geleid tot een geheel nieuw concept: het brede zwembad! Het wordt het eerste bad met de startblokken aan de lange kant, zodat zoveel mogelijk mensen tegelijk baantjes kunnen trekken. Hiermee is meteen de kou uit de lucht voor de verschillende bloedgroepen in de gemeente, de verschillende dorpelingen kunnen nog steeds tegelijk trainen. Er zijn al plannen in de maak voor een competitie 25 x 4 meter wisselslag. Hier wordt nog naar gekeken, de eerste proefwedstrijden waren nogal rommelig.
Wel blijft de gemeente ook in dit geval vasthouden aan het principe: zo weinig mogelijk kosten maken voor het groenonderhoud. Daarom wordt de ligweide slechts één keer in het jaar gemaaid, na het seizoen. De wat oudere jeugd vindt het niet erg, ze fietsen met rode konen en glinsterende ogen naar het bad, intussen zachtjes fluitend: Als het gras….
Marino Barkel had zijn gympen nog, toen per ongeluk bekend werd, dat Aje Niks ook een heel behoorlijk potje kon dammen. Daarop werd een ludieke tweestrijd bedacht. Na elke zet moest eerst een rondje gelopen worden voor de volgende. Aje boekte zoals verwacht tijdwinst met lopen, maar Marino was steeds zo klaar met de volgende zet. Aan het eind stonden ze in tijdnood remise, en bij het lopen viel voor beiden tegelijk de vlag. Een zwart-wit geblokte, vanzelf. Het bleek zo’n succes, dat dit als nieuwe combisport werd geïntroduceerd: het Damlopen. De eerste sport die lichaam en geest tegelijk aanspreekt, als je het darten even niet meerekent. Er zijn nu vergevorderde plannen voor een vaste atletiekbaan, ook op het Twistveen. Met daarbij damfaciliteiten, waarvan AVT en D&Z gezamenlijk gebruik gaan maken.
Door de gemaakte besparingen heeft de gemeente niet alleen ruimte voor het fietspad langs de Schuineweg, maar maakt ook meteen een aansluiting vanaf de Lavendel naar de Kalkwijk, met een mooi bruggetje over het Stroomkanaal.
Het mannenkoor slaagt erin, door met een vernieuwd repertoire jongemannen als lid te werven. Er is nog wel even discussie of het lied: “Als het gras….” wel kan, maar dat wordt opgelost door het te zingen op de wijs van: “Aan het strand, stil en verlaten”. Langzaam en gedragen. Hiermee kan de oude garde vrede hebben.
En het mooiste van dit alles is, dat de Westerhaarse jeugd zoveel gezonder is gaan leven. Ze bewegen meer, eten gezonder, leven minder gevaarlijk. En ze zingen weer, het allerbelangrijkste voor een evenwichtig en gelukkig bestaan. De officiële hangplekken raken buiten gebruik, de opvang zit zonder werk.
En heel het dorp ruikt naar bloemen in plaats van mest!
