De handen gingen weer eens uit de mouw,
hier in het noeste, nijv’re Westerhaar.,
want ’t Haarhuus werd een splinternieuw gebouw,
Dat kregen ze maar mooi weer voor mekaar!
De zorg voor d’ ouderen in Nederland
verdwijnt echt gaandeweg, dat doet mij pijn,
een zorgenkindje is ’t langzamerhand.
Maar in dit dorp is dat gelukkig schijn!
Bejaarden krijgen straks veel perspectief.
Van noord tot zuid kijk je de einder af.
Zo’n ruimte vult je dagen positief.
Hier oud te worden is, voorwaar, geen straf!
Voor hen, die thans nog niet zo heel ‘stok’ zijn,
voor wie ‘piep’ echter ook lang is geleên,
lokt ’t Haarhuus aan.! ’t Wordt een gewild domein!
Daar wil je op je oude dag wel heen!
Jan J.D.Lindenhovius.
