Leliën des velds

Bij het oefenen voor zijn fietstocht naar Rusland kwam Chris Walraven voor het eerst in Engbertsdijksvenen. Voor hem een verrassing: wat is het daar mooi! Dat vind ik toch wel verrassend, van een raadslid mag je toch verwachten dat hij of zij een beetje wat er in het werkgebied te koop is. Dat geldt zeker voor een natuurgebied van een formaat en status als Engbertsdijksvenen, waar zo vaak wat over te doen is. Zelf valt het ons vaak niet eens zo op dat het zo bijzonder is, omdat je er vlakbij woont. Maar lees eens op internet de reacties van mensen, die hier in de buurt op vakantie zijn geweest!
Een paar maand geleden stond wethouder Ben Engberts er ook, met de boeren die er hun grond hebben. Samen met staatssecretaris Sharon Dijksma, die hen kon vertellen dat intensief boeren tot aan de rand van het veen er niet meer in zit. 
En nu lees ik in de Twenterand Courant dat de provincie meer geld over heeft voor de ontwikkeling van het platteland. Voor innovatie, concurrentieversterking, agrarisch natuurbeheer en verbetering van de leefbaarheid van het platteland. Zet dat nou eens op een rijtje. Ook in Westerhaar hebben velen meegestemd tegen bio-industrie. Meestal trouwens meer omdat we er geen last van willen hebben, dan uit mededogen met die arme beesten, zo eerlijk moet je wel wezen. Boven het artikel over dat extra geld stond een kop over de hele breedte. LTO: PROVINCIE PAKT GELD AF VAN DE BOEREN. Een foto erbij, die ook gemaakt had kunnen worden ergens in Flevoland, zo’n weidse vlakte.
De aangehaalde spreekbuis van LTO is Henk Ormel, van de grote boerderij aan de kant van Bruinehaar. Hij moet straks zijn grond anders gaan gebruiken als de plannen allemaal doorgaan, en daar is hij tegen. Dat is heel begrijpelijk, hij zit er nu prachtig, met een groot bedrijf. Op internet staat het omschreven: meer dan 200 ha met melkvee, akkerbouw en de teelt van lelies. Personeel 2-4.
Dat alles maakt Ormel logischerwijs niet helemaal onbevooroordeeld als het om de nieuwe plannen gaat. Hij noemt het: miljarden voor zaken, die niet realistisch zijn. Maar in het artikel staat, dat het om maximaal 100 miljoen gaat, dat scheelt nogal. Dat gaat dan als inkomenssteun voor de boeren verloren, en dat is onbestaanbaar aldus LTO. Subsidies zijn bedoeld om een hoog kwalitatief voedselpakket te garanderen voor de consument. Wat die lelies daar dan mee te maken hebben is overigens niet duidelijk, de laatste keer dat bloembollen op het dieet stonden is gelukkig al jaren geleden. Wethouder Engberts krijgt ook nog gauw even een tik over de vingers. Die kan wel blij zijn dat megastallen in zijn gemeente niet meer hoeven, maar volgens Ormel kennen we in Nederland helemaal geen megastallen. De burger noemt een ruime stal al snel een megastal. Ormel denkt groot, dat is wel helder.
Maar: stel dat de boeren wel de gelegenheid aangrijpen, en van de nood een deugd maken. Met overheidssteun, dat spreekt vanzelf, net zo goed als wanneer ze zouden moeten wijken voor wegenbouw of stadsuitbreiding. Zou het dan niet mogelijk zijn, iets te doen met het hele gebied rond het veen? Koeien in de wei, en hier en daar in het veen. Hooiland met bloemen en weidevogels. Akkers waarboven zingende leeuweriken. Kortweg: alles waarvoor je op vakantie gaat naar vreemde landen. En dat gaat de gemeente dan uitdragen. We hebben nou al de Johanneshoeve en Imkerij het Veense Veld, het Veenmuseum. Je kunt hier logeren, van een woonwagen bij De Kleine Hoeve tot aan luxe bungalows in het Vleggepark. Maar daar kan nog veel meer bij, als het hele randgebied rond Engbertsdijksvenen aantrekkelijker wordt gemaakt voor bezoekers. En daar past een ander soort landbouw dan heel goed bij. Als Twenterand zich daar samen met Tubbergen nou eens voor ging inzetten! Burgemeester Visser (recreatie) en wethouder Engberts (plattelandsontwikkeling en milieu) moeten dan wel inzien, dat met “de leliën des velds” toch wat anders wordt bedoeld dan de onthoofde, doodgespoten lelies van Ormel. Wat zou het hier druk kunnen worden, want van overal wil men met eigen ogen het wonder van deze nieuwe landinrichting zien. Het zal ook zeker meer arbeidsplaatsen opleveren dan 2-4 per 200 ha, en dat is voor de streek van levensbelang. En het geld dat hier wordt uitgegeven is ook niet te versmaden.
Ik zie het al helemaal voor me. We fietsen een rondje Westerhaar, Kloosterhaar, Bruinehaar naar De Pollen, desgewenst van het ene terras naar het andere. Je gaat ergens zitten voor een boerderijijsje, of een ter plekke gestookt biertje of borrel, vlak bij huis dan. Vooral bij de uitkijktoren op het hoogste punt van de omgeving, op het land van Ormel, is het druk. Onderweg raakt de fietstas langzaam gevuld met boerenkaas, scharreleieren, heidehoning en zelf geplukte fruit. Je kunt het hele jaar door ganzenpastei kopen, en tegen de kerst hazenpeper. Zelf geschoten, gegarandeerd onbespoten.
Chris Walraven vult zijn dagen na zijn pensionering zinvol in, hij fietst op verzoek mee als gids, mits niet al te ver, en geeft deskundig uitleg bij alle fraais onderweg. Tegen betaling uiteraard, hij blijft wel VVD’er. Ben Engberts heeft zijn draai ook gevonden. Hij is helemaal om, en op de ecologische toer. De boeren die zijn gebleven, hebben zich verenigd. En omdat ze hem nog goed kenden van vroeger, is hij gevraagd als vertegenwoordiger voor hun eigen scharrelvleeslijn: de Modderfokkers. 
Dromen, het mag altijd. Maar deze kan werkelijkheid worden, als ons gemeentebestuur er maar in geloofd!