WESTERHAAR – Ze moet er even over nadenken om het antwoord op de vraag wat nou vooral zo leuk is paardrijden, goed te formuleren. Maar dan komt het: “Ik heb een volledige baan. Best druk. En dan stap op het paard, en dan kom ik er fris weer af. Paardrijden is voor mij ontspanning.”
Zo is het voor Rita Kuilder die vanaf de oprichting lid is van de Westerwijkse Ruitervereniging (WWR). De vereniging viert het 40-jarig jubileum komende zaterdag met een paardenconcours op het terrein aan de Zwembadlaan. Zaterdag 7 juni volgt het ponyconcours.
Gerard Kuilder, Rita`s vader, behoorde samen met onder meer Henrik Kikkert tot de oprichters. Het was toen alleen nog een ponyvereniging, bedoeld voor de kinderen. Het terrein was toen ongeveer op de plek waar nu het kulturhus De Klaampe staat. Daarna kwam de verhuizing naar het terrein op de hoek Rozenstraat-Webbinkstraat, en nu al een jaar of vijftien is de club aan de Zwembadlaan te vinden.
Langzaam maar zeker groeide `de ponyclub voor kinderen` uit tot de de pony- en ruitervereniging die het nu is. Van twee ging het naar vier instructeurs, van een paar leden naar de 70 rijdende leden die er nu zijn.
Behalve het kleine clubgebouw kwam er vijf jaar geleden ook een grote rijhal met een buitenbak. Daarachter ligt het concoursterrein dat prachtig is, aldus voorzitter Albert Hakkers. “Maar o wee als het twee dagen achter elkaar regent. Dan zak je erin weg.”
Maar daar gaat tot grote vreugde van de WWR verandering in komen. Na de twee jubileumconcoursen wordt het terrein met dertig centimeter zand opgehoogd. ” Het is een cadeautje van het waterschap”, aldus Hakkers. Het waterschap Regge en Dinkel moet van een partij zand af en de WRR neemt dat in grote dank aan.
Langzaam maar zeker is, aldus Albert Hakkers en Rita Kuilder, ook het aantal `blijvers` gegroeid, waarmee ze de rijdende leden van de ruiterafdeling bedoelen.Vaak is het immers zo dat kinderen (meestal meisjes) op jonge leeftijd met een pony beginnen, daar ook vaak helemaal idolaat van zijn, maar als ze op 18-jarige leeftijd niet meer op die pony mogen rijden en over moeten gaan op een paard, haken ze vaak af.
“Dat heeft er vaak ook mee te maken dat ze elders gaan studeren of dat ze minder tijd hebben”, aldus Rita.En er tijd voor hebben, is in de paardensport belangrijk. Hakkers hanteert de regel, dat je om de dag toch wel op het paard of de pony moet zitten. “Als je dat niet kunt halen, kun je beter ophouden. Je moet een band opbouwen met je pony of met je paard. “
Dat kan Rita als volleerd amazone voluit beamen. “Als je er niet heel regelmatig op zit, gaat het paard je uitproberen. Niet alleen de tijd die je eraan besteedt, is belangrijk, maar ook de rust die je ervoor neemt. Als je gehaast of gespannen bent, merkt het paard dat onmiddellijk.” (Tubantia0
