Shorttracker Jarno Brunink is dicht bij een medaille op de Special Olympics. Hij kijkt trots terug op het toernooi in Zuid-Korea.
Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze een olympiër zijn. De twintigjarige Jarno Brunink uit Westerhaar inmiddels wel. Hij werd afgelopen week vierde bij het shorttracken op de Special Olympics in het verre Zuid-Korea.
Met driemaal een vierde plek was de Westerhaarder een grote verrassing bij het toernooi, dat vierjaarlijks wordt georganiseerd voor sporters met een verstandelijke beperking. Met name Jarno zelf was verrast over zijn prestaties op het ijs. “Ik doe dit nog maar een half jaar”, vertelt Jarno, die woensdagnacht terugkeerde in ons land. “Ik schaats en skeeler weliswaar al jaren, maar dan houd ik me met name bezig met langere afstanden, niet shorttrack. Shorttrack betekent eigenlijk alleen maar bochten schaatsen. Ja, je maakt tussendoor wel twee slagen op het rechte stuk, maar je hangt langer in de bochten.”
Zo’n 2300 sporters uit meer dan honderd landen verbleven ruim twee weken in de stad Pyeongchang. En Jarno was daar één van. Na vorig jaar geselecteerd te zijn door de Nederlandse bond, volgde een aantal strenge procedures. Zo werden er kwalificatiewedstrijden geschaatst, trainingsdagen en andere bijeenkomsten gehouden, maar werd ook gekeken naar houding en gedrag. “Dat was maar goed ook”, aldus Jarno, die zich moeiteloos plaatste voor het hoofdtoernooi. “Het was allemaal gewoon erg gezellig. Je maakt daar zo snel vrienden. Niet normaal. Ook met zijn Koreaanse tegenstanders. Sommigen van hen zijn al shorttrackers vanaf hun tiende. Kom ik aanzetten met mijn half jaar ervaring.”
De 777, 1000 en 1500 meter waren de afstanden voor Jarno. Hij begon het toernooi goed en kwam al gauw in de finalerondes terecht. Daar eindigde hij zoals gezegd drie keer op de vierde plek. “Op de 1500 meter viel ik. Gelukkig niet hard, waarna ik opstond en besloot door te schaatsen. Uiteindelijk wist ik nog vierde te worden. Of ik teleurgesteld ben dat ik niet echt in de prijzen ben gevallen? Nee, niet echt. Ik had er vooraf ook helemaal niets van verwacht. Inmiddels begin ik wel een beetje te beseffen dat ik er dicht bij in de buurt ben geweest. Maar uiteindelijk gaat het om de gehele ervaring. En die was echt super.”
De sporters leefden volgens de enthousiaste Westerhaarder in ongekende luxe, net als de deelnemers van de Olympische Spelen. Ze verbleven zelfs in hotels en op complexen waar in 2018 de Olympische Winterspelen worden gehouden. “We hebben ook nog een driedaagse treinreis gemaakt door het land. Tussendoor stopten we overal om mooie plekken en gebouwen te bekijken. Dat vergeet ik echt nooit weer. Dat was heel bijzonder.”
Toch was het niet allemaal lang leve de lol. Zo moest er wel worden gepresteerd. En het was het moeilijk om in contact te komen met het publiek, onder wie zijn moeder die enkele dagen na Jarno arriveert. “Ik mocht wel naar haar toekomen op de tribune, maar zij niet naar mij. Dat is de regel. Dus sliepen we bijvoorbeeld ook in verschillende hotels. Dat was wel wat vreemd, maar we zijn nou eenmaal olympiërs en daarvoor gelden deze regels. Maar verder? Ik kan maar één ding zeggen en dat is dat het een fantastisch avontuur was en dat ik hoop over vier jaar weer deel te mogen nemen. Dat zou geweldig zijn!”
Bron: TC Tubantia, vrijdag 8 februari 2013.
