Woest was het hier, en armoedig. Er kwam vreemd volk op af, waar je een beetje rauw op keek. Ze hadden het dan ook niet makkelijk. ’s Zomers maakten ze lange dagen. In de hitte, maar ook als het regende werkten ze stug door. Zelfs als het vroor of sneeuwde waren ze nog aan het werk. Hoe meer turf ze staken, hoe liever hun baas het zag. Veel verdienden ze er niet mee, maar het was altijd nog beter dan daar waar ze vandaan kwamen. Thuis wachtte moeder de vrouw tot ze weer wat geld meenamen. Vaak moesten ze er nog op wachten ook, als de baas het zo uitkwam. Maar ze hadden weinig keus, en dus groeven ze maar door. Er woonden ook al mensen die het beter hadden. Die keken op die noeste spitters neer, ze vertrouwden ze zelfs helemaal niet. Je hield de deur op slot, je dochters binnen, en vooral die mannen buiten.
Maar kijk nou eens, 125 jaar later! Die eerst zo armoedige streek werd een prachtig dorp.
De kleine hutjes zijn grote huizen geworden, de moestuinen kleurige bloemperken, de schapenweitjes gazons, zo groot dat je een zitmaaiertje nodig hebt om het glad te houden. Arm kun je ze hier al helemaal niet meer noemen. Sterker nog: ze staan in de top tien van de grootste schenkers aan goede doelen!
Heel af en toe trok er nog wel eens een rimpeltje door het mooie dorp. Zoals dit jaar. Stoepen lagen open, huizen waren soms wel drie dagen onbereikbaar met de auto.
Er kwam vreemd volk op af, waar je een beetje rauw op keek. Ze hadden het dan ook niet makkelijk. ’s Zomers maakten ze lange dagen. In de hitte, maar ook als het regende werkten ze stug door. Zelfs als het vroor of sneeuwde waren ze nog aan het werk. Hoe meer glasvezelkabel ze legden, hoe liever hun baas het zag. Veel verdienden ze er niet mee, maar het was altijd nog beter dan daar waar ze vandaan kwamen. Thuis wachtte moeder de vrouw tot ze weer wat geld meenamen. Vaak moesten ze er nog op wachten ook, als de koppelbaas het zo uitkwam. Maar ze hadden weinig keus, en dus groeven ze maar door.
Er woonden hier bijna alleen mensen die het beter hadden. Die keken op die noeste spitters neer, ze vertrouwden ze zelfs helemaal niet. Je hield de deur op slot, je dochters binnen, en vooral die mannen buiten.
Gelukkig duurde het niet zo lang, en nou het winter is zijn de vreemdelingen zelfs even verdwenen. Op hoes op an veur kesmis. En de dorpelingen maken zich ook op voor kerstmis. Niet alleen thuis, maar ook de goede doelen kunnen weer op ze rekenen.
De Glazen Huizen worden overstelpt met gulle gaven. De kerstcollectes maken het jaar nog weer een beetje goed voor de kerken. En er gaan vrachtwagens vol spullen naar Oost- Europa. Misschien zelfs wel naar de dorpen van de mannen, die pas nog in onze tuinen stonden te spitten.
We gunnen het ze graag. Want naastenliefde is prachtig. Maar wel een beetje afstand, graag.
