Jan Colijn
WESTERHAAR – Niet dat er nu meteen een nieuwe Golfoorlog komt, maar de familie Botter uit Westerhaar laat op voorhand weten zich met hand en tand te zullen verzetten. Ze hadden een grootscheepse verbouwing aan hun woning nog maar net achter de rug of ze kregen van de gemeente te horen dat hun droomhuis dreigt te moeten wijken voor een golfbaan. Sterker, de gemeente heeft zelfs al een claim op de grond gelegd.
“Kijk, als het nu ging om een project met een zwaarwegend algemeen belang. Maar pfff, we hebben het hier over een golfbaan…”
Een slordige twee ton kostte de verbouwing. Maar het was iedere cent waard. Want vader Martien, echtgenote Gérinda en hun kinderen Else (12), Nomie (9) en Sem (4) wonen op de plek van hun dromen. Aan de rand van het dorp, met uitzicht over de weidse Twentse landerijen. Die dromen dreigen nu in duigen te vallen. Onlangs rolde er namelijk een brief op de mat van de gemeente. “Er waren plannen om het nabijgelegen kerkhof uit te breiden.
En daarvoor hadden ze grond van ons nodig die desnoods onteigend zou worden.” De Westerhaarder toog daarop naar het gemeentehuis om opheldering te vragen. “Het gekke is dat enkele dagen daarna een nieuwe brief binnenkwam. Ditmaal ging het erom dat er plannen bestaan voor een 123 hectare groot golfterrein. Die beslissing is genomen de dag nadat ik op het gemeentehuis ben geweest. Erg merkwaardig.” In totaal dreigen drie buurtbewoners te moeten verkassen.
“Het golfterrein moet ruim 120 hectare groot worden en die paar hectare van ons zijn kennelijk onmisbaar in die plannen.” Het is nu paniek in de tent in huize Botter. “Er breken onzekere tijden aan. De plannen verkeren nog in een pril stadium en je bent zo een paar jaar verder voor zo`n golfbaan er daadwerkelijk ligt, maar wat moet je in de tussentijd met je huis? Wel of niet erin investeren als het straks eventueel toch afgebroken wordt?”
Onbetaalbaar
De gemeente heeft intussen via de Wet voorkeursrecht gemeenten (WVG) een eerste claim gelegd op het perceel van de familie Botter aan de Haarweg. Volgens die wettelijke regeling heeft de gemeente het eerste recht op koop van de grond. “Maar we zijn absoluut niet van plan hier te vertrekken. De gemeente is weliswaar verplicht een marktconforme prijs te betalen, maar we vinden nooit zo`n droomplek terug. Zoiets is tegenwoordig absoluut onbetaalbaar.”
Daar komt bij dat zoontje Sem autistisch is. “Dat ventje kan beslist niet tegen veranderingen. En dan zou je `m moeten weghalen uit zijn vertrouwde omgeving… Dat is vragen om heel grote moeilijkheden.” Het commentaar van de gemeente Twenterand maakt de familie er bovendien niet geruster op. Volgens een gemeentewoordvoerder bevinden zich de plannen nog slechts in een verkennende fase en moet onder meer het bestemmingsplan nog worden aangepast.
Maar de zegsman bevestigt dat de WVG de gemeente op de langere termijn de mogelijkheid biedt de grond te onteigenen. “Het is toch te gek voor woorden: dat er een wet is waardoor gemeenten een burger zomaar hun grond af kunnen pakken. Ordinaire landjepik”, verzucht Botter. “Als burger sta je vervolgens compleet machteloos. Het is het immers vrijwel onmogelijk een juridische strijd tegen de overheid te winnen. Al kan ik de gemeente één ding verzekeren: we zullen ons zéker niet zonder slag of stoot gewonnen geven.” (De Telegraaf) (Foto: Reinier van Willigen)
