Af en toe mag ik graag even rondkijken op een kerkhof. Op een rustig moment zonder lawaai op de achtergrond, wel met een stuk of wat zingende vogels graag. Vooral de oude delen met veel bemoste zerken, mooie bomen, namen van vroeger. De nieuwere trekken me minder aan. Te recht en strak, de grafmonumenten te glad, en vooral de opschriften daarvan. teveel herkenning vaak, met de bijbehorende herinneringen. En niet te vergeten de geboortedatums. Er komen er steeds meer bij, die je hebt overleefd, het maakt ongemakkelijk.
Pas heb ik het nieuwste deel van Westerhaar bekeken, en wat was dat een verrassing.
Daar was je voor die tijd nooit geweest, nooit geweten wat er achter de oude heg lag. Besloten met rondom bos, volop nieuwe aanplant, gauw genoeg is het net of het er altijd zo gelegen heeft.
Vergelijk dit eens met het nieuwe deel van het kerkhof van Vriezenveen. Afgesneden van het oude door een brede sloot, recht en kaal als het boerenland dat het pas nog was. De jonge boompjes helpen daar nog niets aan, het lijkt er alleen nog maar leger door. Met recht een dodenakker, kil en tochtig, waar je niet langer blijft als nodig. Als bezoeker dan.
Na alle verongelijkt gemor door sommigen, hebben we nou toch iets wat veel mooier is dan in Vriezenveen, al heb ik daar nog niemand over horen pochen.
Nog even, en dan is het oude kerkhof van Westerhaar vol, en steken we het weggetje over. In welke hoek zouden ze beginnen? Wie zou de eerste zijn, want die krijgt postuum nog een hoop naamsbekendheid. Is het een bekende? Je hoopt van niet, maar zou het familie van je wezen?
Ben je het zelf….?
Weet je wat ik zo jammer vind.. Volgens mij moet alles vergeleken worden met Vriezenveen. En waarom? Geen idee.. Laten we als Westerhaarders toch een trots zijn op ons dorp, op onze bewoners. Laten we eens blij zijn met wat we allemaal wel hebben! Stoppen met vergelijken, want wat heb je eraan.. Ik ben trots op mijn dorp!