Na een kleine 6 uur prijkte dan toch een lichtelijk teleurstellende 10-10 op de borden.
De opstelling was in elk geval goed te noemen voor WvM en ook op de andere borden was er niet echt een risicobord, of het moet die van Gil Salomé zijn tegen Rob Clerc.
Marino Barkel deelde als eerste de punten met Patrick Stork na een min of meer gelijkopgaande strijd, waarbij Marino op het eind lichtjes onder druk leek te staan.
Vervolgens verloor Martijn Rentmeester. Daar waar hij met rustig spel voordeel kon halen, besloot hij de knuppel in het hoenderhok te gooien…. Na een afwikkeling bleef er uiteindelijk een macro-eindspel over met ieder 5 schijven en 1 dam. Hier verloor Martijn de controle over de stand en ipv simpel af te wikkelen verloor hij vrij snel.
Alexander Schwarzman had er wel zin in, maar Gantwarg was niet van plan zich te laten slachten en in een partij met onderhuidse spanningen werd het evenwicht niet verbroken.
Edwin Twiest had de masterclass van Gantwarg moeten volgen, want Frits wees hem erop na de partij dat deze stand (kleine afwijking) al eens is behandeld. Het vervolg van de partij was toch wel spannend en in een stand, die juist in het voordeel voor Dirk van Schaijk omgeslagen was, blunderde hij en nam Twiest de punten dankbaar aan.
Kalmakov probeerde druk te zetten tegen Laurens, maar de oud-WvMer hield zonder veel moeite stand.
Mbongo en Heusdens speelden klassiek, waarbij beiden de tegenstander aan de tand voelden en na wederzijds geslaagd te zijn werden de punten gedeeld.
Mark Podolskij moest tegen de op papier zwakkere Edwin de Jager. Insiders weten dat hij op een haar na de finale van het NK heeft gemist en dat hij een plaag is voor menig goed speler. Ook Mark bereikte licht voordeel, maar pas tegen de 45e zet beging De Jager de beslissende fout en kon het na vakkundig afspel van Mark opgeven.
Westerhaar op voorsprong dus met nog 3 borden!
Eerst Frerik die al druk bezig was met NASA-constructies, want de materie was te ingewikkeld. Niet voor Geert Prinsen, die zich nuchter op de been hield. Er werd nog wel wat geprobeerd, maar meer zat er niet in.
Ben Provoost had voordeel tegen Peter vd Stap. Aanvankelijk heel weinig, maar door onnauwkeurigheidjes kreeg Ben meer grip op de stand. Vd Stap is echter iemand die zich niet van de wijs laat brengen en ging er eens goed voor zitten…… puntje dus.
Alle ogen waren gericht op de laatste partij; Clerc – Salomé. Vanaf het middenspel kreeg Clerc een voordeeltje (Gil nam een verkeerd tempo, waardoor hij zijn vleugel enigszins blokkeerde) en bouwde dat uit op de zijn kenmerkende stijl.
Het voordeel bleek te weinig; door tijdgebrek zag Gil de remise niet die de stand nog bevatte en kaapte Rob alsnog de punten weg….
Eindstand 10-10 ….
