Dat werd volop gedaan aan het eind van vorig jaar, op papier en tv.
En dan komen er een paar dingen langs, die je al bijna weer aan het vergeten was.
Iemand die met grote regelmaat genoemd werd, is raadslid Chris Walraven. Ze vergeten er soms zelfs zijn partij bij te vermelden, zo vaak laat hij zich horen. Een stokpaardje van hem: Twenterand moet zich druk maken, om een mestvergister binnen te halen, voor alternatieve energie. Dat is een wat raar speerpunt, in een gemeente waar de bevolking het voortouw heeft genomen tegen megastallen. Ik ben leek, maar het lijkt me dat je voor zo’n fabriek toch juist zoveel mogelijk stront moet hebben, en je kunt moeilijk volhouden dat dit een schone grondstof is. Het is net zoiets als een dynamo op je terreinauto zetten, en dan trots vertellen dat de verlichting milieuvriendelijk is.
Ook een blijvend dankbaar onderwerp: de rotte plekken in de bebouwing, om de beurt is er wel weer een andere partij die er weer eens over begint. Dat laat je niet op je zitten, gauw de oude Rabobank in Vriezenveen helemaal ingepakt, hebben we toch weer alle aandacht.
Het groenbeheer van de gemeente, het hield de gemoederen ook voortdurend bezig. Het begon met de grasmat op de rotonde op Westerhaar. Daarna werden her en der de bosjes uit de grond gewipt, en de kale plekken ingezaaid met gras, lekker goedkoop. Pas als het gebeurt schrikken mensen er van, maar intussen is heel het dorp geëgaliseerd. Af en toe hoor je nog wel eens “Als het gras twee kontjes hoog is” op de laatste geheime zender langskomen, maar het wordt, door ouderen, met weemoed meegezongen. Ze denken terug aan vroeger, toen je maar een klein eindje hoefde te lopen, om in bentepollen van anderhalve meter hoog te kunnen neervlijen met je lief.
De zwembaden, waarvan iedereen wel weet dat we er teveel van hebben, maar waarvan niemand die in zijn eigen dorp wil missen. Daar moest een oplossing voor komen, en daar heeft een commissie een half jaar over nagedacht. De eindconclusie: er zijn er teveel, maar niemand wil die in zijn eigen dorp missen. Heel knap.
Verder zag ik Marino Barkel weer met zijn damrecord, op de speciaal gekochte nieuwe gympen. Een prestatie van lange adem. Maar wat volgens mij iedereen ontgaan is, is de sportieve prestatie van Aje Niks, de enige chauffeur die via de luchtinlaat zijn vrachtwagen binnen kan komen, zo mager. Hij liep in augustus voor het eerst een hele triatlon, en zwom, fietste en liep die uit in een tijd binnen elf uur. Je mag er toch niet aan denken. Als hij zolang achter elkaar achter het stuur zou zitten, krijgt hij problemen met het reistijdenbesluit. Over lange adem gesproken. Bij deze eerherstel voor Aje!
Wel helemaal nieuw: het voorstel, de Schuineweg open te stellen voor landbouwverkeer, zodat de gevaarten niet meer door ons lange centrum hoeven slalommen. Een heel sympathiek idee. Alleen, je hoeft het alleen maar meer te legaliseren, de meeste trekkers doen het altijd al, zonder dat ze een strobreed in de weg wordt gelegd. En terecht, maar het is dan wel weer gevaarlijk voor de fietsers, die er immers wel mogen komen. Als je het dan toch veiliger wilt maken, ga dan voor een vrijliggend fietspad, mooi achter de bomen langs.
Heel recent: vijf mannen van het gelijknamige koor, die al veertig jaar lid zijn. Trots zijn ze, maar ook een beetje droevig: er komt maar geen jeugd meer bij. En ze moeten nu al een beetje achteraan staan, de stem wil niet meer helemaal zoals het hoort. Straks staat voor elke veteraan maar één koorlid meer. Mannenkoor de Vijf Duo’s. Of fuseren met de andere koren in Westerhaar.
Als ze het goed brengen hebben ze een primeur: het Gemengd Mannenkoor!
